معنی کمان گوشه در لغت نامه دهخدا

گوشۀ کمان. (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین). سیه (س ِ ی َ) . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :، ز پیکان پولاد و تیر خدنگ، کمان گوشه بر گوشه سودند تنگ.، فردوسی.، ز پیکانها خون بجوش آمده، کمان گوشه ها نزد گوش آمده.، اسدی.، ز شست خدنگ افکنان خاست جوش، کمان گوشه ها گشت همراز گوش.، اسدی.، کمان گوشۀ ابروش خم گرفت، ز تندیش گوینده را دم گرفت.، نظامی (از آنندراج)

معنی کمان گوشه در فرهنگ لغت هوشیار

گوشه کمان: (کمان گوشه ابروش خم گرفت ز تندیش گوینده را دم گرفت)، (نظامی)

معنی کمان گوشه - جستجوی لغت در جدول جو

کمان گوشه

فرهنگ فارسی عمید

کمان گوشه

لغت نامه دهخدا

کمان گوشه

فرهنگ لغت هوشیار

کلاه گوشه

گوشۀ کلاه

فرهنگ فارسی عمید

کمان چوله

جعبه ای که کمان را در آن می گذاشتند، قربان، کمان دان

فرهنگ فارسی عمید

کمان گروهه

کمانی که با آن مهره و گلولۀ گلی یا سنگی پرتاب می کردند، برای مثال کمان گروهۀ زرین شده محاقی ماه / ستاره یکسره به نما غالوک های سیم اندود (خسروانی - شاعران بی دیوان - ۱۱۵)

فرهنگ فارسی عمید

کلان گوش

(کَ)

بزرگ گوش. (منتهی الارب) (از اشتینگاس). آنکه گوش بزرگ دارد. ارفش. آذن. پیل گوش. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به کلان و گوش شود

لغت نامه دهخدا

کمان جوله

(کَ لَ / لِ)

قربان باشد که کمان در آن کنند. (فرهنگ رشیدی). به معنی قربان که کمان در آن گذارند چرا که جوله به معنی ترکش است، چون قربان بی ترکش نبندند لهذا چنین گفته شد و آن را نیم لنگ نیزگفته اند. (آنندراج) (غیاث). جایی که در آن کمان گذارند. غلاف کمان. (ناظم الاطباء). کمان چوله. (برهان) (فرهنگ فارسی معین). و رجوع به کمان چوله شود

لغت نامه دهخدا

کمان چوله

(کَ لَ / لِ)

کمان جوله:
ز بهر جنگ دشمن دست نابرده به زه گردد
غلامان ترا هر دم کمان اندرکمان چوله.
فرخی (دیوان چ عبدالرسولی ص 352).
و رجوع به کمان جوله شود

لغت نامه دهخدا

کمان گروهه

(کَ گُ هََ / هَِ)

کمان قروهه است که کمان گلوله باشد. (برهان). کمانی که در آن غلوله نهاده رها کنند و به هندی آن را غلیل گویند و آن را کمان گرهه نیز خوانند. (آنندراج). کمان گلوله. کمان گرهه. کمان مهره. (فرهنگ رشیدی). جلاهق. (زمخشری) (دهار). برقیل. (منتهی الارب). قوس الجلاهق. قوس البنادق. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
ز واله اش چو شدی از کمان گروهه برون
ز حلق مرغ به ساعت فروچکیدی خون.
کسائی (از لغت فرس اسدی چ اقبال ص 503).
کمان گروهۀ زرین شده محاقی ماه
ستاره یکسره غالوکهای سیم اندود.
خسروانی (از لغت فرس اسدی چ اقبال ص 271).
آفتاب زرد سلطان از سراپرده بدر آمد کمان گروهه در دست. (چهارمقاله).
مدام تا زندآتش کمان گروهه چنان
که زه ز شعله کند مهره از شرر سازد...
مجیرالدین بیلقانی (از راحهالصدور).
کمان گروهۀ گبران ندارد آن مهره
که چار مرغ خلیل اندرآورد ز هوا.
خاقانی.
رو کز کمان گروهۀ خاطر به مهره ای
بر چرخ پیر تیر سخنور شکسته ای.
خاقانی.
صد مهره به یک کمان گروهه
در دامن آسمان شمارند.
خاقانی.
گفتی ز کمان گروهۀ شاه
یک مهره فتاد بر سر ماه.
نظامی.
خواست اول کمان گروهه چو باد
بهره ای در کمان گروهه نهاد.
نظامی.
چون من کمان گروهۀ فکرت کنم به چنگ
از چار رکن عرش درآید کبوترم.
عطار.
و در ریاض حمایت او سینۀ لاله از کمان گروهۀ ژاله نمی نالد. (عقدالعلی).
- کمان گروهۀ بازی، کمان گروهه ای که بدان بازی کنند:
گردون کمان گروهۀ بازی است کاندرو
گل مهره ای است نقطۀ ساکن نمای خاک.
خاقانی

کمان قروهه است که کمان گلوله باشد. (برهان). کمانی که در آن غلوله نهاده رها کنند و به هندی آن را غلیل گویند و آن را کمان گرهه نیز خوانند. (آنندراج). کمان گلوله. کمان گرهه. کمان مهره. (فرهنگ رشیدی). جُلاهِق. (زمخشری) (دهار). برقیل. (منتهی الارب). قوس الجلاهق. قوس البنادق. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
ز واله اش چو شدی از کمان گروهه برون
ز حلق مرغ به ساعت فروچکیدی خون.
کسائی (از لغت فرس اسدی چ اقبال ص 503).
کمان گروهۀ زرین شده محاقی ماه
ستاره یکسره غالوکهای سیم اندود.
خسروانی (از لغت فرس اسدی چ اقبال ص 271).
آفتاب زرد سلطان از سراپرده بدر آمد کمان گروهه در دست. (چهارمقاله).
مدام تا زندآتش کمان گروهه چنان
که زه ز شعله کند مهره از شرر سازد...
مجیرالدین بیلقانی (از راحهالصدور).
کمان گروهۀ گبران ندارد آن مهره
که چار مرغ خلیل اندرآورد ز هوا.
خاقانی.
رو کز کمان گروهۀ خاطر به مهره ای
بر چرخ پیر تیر سخنور شکسته ای.
خاقانی.
صد مهره به یک کمان گروهه
در دامن آسمان شمارند.
خاقانی.
گفتی ز کمان گروهۀ شاه
یک مهره فتاد بر سر ماه.
نظامی.
خواست اول کمان گروهه چو باد
بهره ای در کمان گروهه نهاد.
نظامی.
چون من کمان گروهۀ فکرت کنم به چنگ
از چار رکن عرش درآید کبوترم.
عطار.
و در ریاض حمایت او سینۀ لاله از کمان گروهۀ ژاله نمی نالد. (عقدالعلی).
- کمان گروهۀ بازی، کمان گروهه ای که بدان بازی کنند:
گردون کمان گروهۀ بازی است کاندرو
گل مهره ای است نقطۀ ساکن نمای خاک.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

کمان گرهه

(کَ گُ رُ هََ / هَِ)

کمان گروهه. (برهان) (فرهنگ فارسی معین) : یک نوبت مغل بچه ای کمان گرهه در دست به زاویۀ او درآمد و سنگی بر مرغکی انداخت، زهگیر او از دست بیفتاد و غلطان به چاه افتاد. (تذکرۀ دولتشاه، ذیل ترجمه کمال الدین اسماعیل). و رجوع به کمان گروهه شود

کمان گروهه. (برهان) (فرهنگ فارسی معین) : یک نوبت مُغُل بچه ای کمان گرهه در دست به زاویۀ او درآمد و سنگی بر مرغکی انداخت، زهگیر او از دست بیفتاد و غلطان به چاه افتاد. (تذکرۀ دولتشاه، ذیل ترجمه کمال الدین اسماعیل). و رجوع به کمان گروهه شود

لغت نامه دهخدا

کمان گلوله

(کَ گُ لَ / لِ)

کمان گروهه. (برهان ذیل کمان گروهه). رجوع به کمان گروهه شود

لغت نامه دهخدا

کلان گوشی

(کَ)

بزرگ گوش بودن. اذانی (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به کلان و مادۀ قبل شود

لغت نامه دهخدا

کمان چوله

آلتی که کمان را در آن جا دهند قربان: (ز بهر جنگ دشمن دست نابرده بزه گردد غلامان ترا هزمان (هر دم) کمان اندر کمان جوله)، (فرخی عبد)

فرهنگ لغت هوشیار

کمان گروهه

کمانی که بدان گلوله و مهره گلین اندازند قوس البنادق: (زخم کمان گروهه تو ماه را بخست زان خستگی بروی مه اندر نشان گرفت)، (معزی)

فرهنگ لغت هوشیار

کمان گرهه

کمانی که بدان گلوله و مهره گلین اندازند قوس البنادق: (زخم کمان گروهه تو ماه را بخست زان خستگی بروی مه اندر نشان گرفت)، (معزی)

فرهنگ لغت هوشیار

کلاه گوشه

گوشه کلاه. یا به (در) کلاه کسی ننگریستن، نسبت بکسی بدیده تحقیر نگریستن و او را لایق آن ندانستن که نظری بجانب وی بیفکنند و حتی به کلاه گوشه او هم نظر بیندازند: (چو کم آمد براه توشه تو ننگرد در کلاه گوشه تو)، (کلیله. مصحح مینوی)

فرهنگ لغت هوشیار